Pracowita sobota

Pamiętacie jak kilka tygodni temu jechałam do Warszawy na nagranie do Polskiego Radia? Już jutro drugą część tego koncertu będziecie mogli obejrzeć lub posłuchać w Czwórce!

Jutro, 5 stycznia, o godzinie 22:00 w Czwórce - zapraszam na II część koncertu Orkiestry św. Mikołaja z Lublina.

A tutaj I-sza część koncertu [KLIK]

Dziś miałam posiedzenie Rady Pedagogicznej. Nieformalne. Wkrótce ruszają normalne zajęcia, jednak póki co mamy jeszcze trochę spraw do załatwienia i setki dokumentów do opracowania, przedyskutowania i napisania! Mnóstwo pracy przed naszym zespołem, a to dopiero sama "papierologia". Potem zacznie się jeszcze trudniejsza część. Praca z dziećmi. 

Od przyszłego tygodnia będę pracowała w przedszkolu specjalnym. Czeka mnie naprawdę ciężka praca. I nie chodzi tu o trudności fizyczne, ale o coś znacznie poważniejszego. Czeka mnie żmudna, niewdzięczna praca z dziećmi z autyzmem. 

Autyzm. Straszne słowo, nie? My młode mamy boimy się tego słowa i całego ciężaru, który z sobą niesie. W ostatnich latach temat autyzmu stał się bardzo popularny. Niestety nie bez powodu. Coraz więcej dzieci otrzymuje tę przykrą diagnozę. Coraz częściej rodzice dowiadują się, że zachowanie syna lub córki to nie jest zwykła nieśmiałość czy chwilowe wycofanie. Mówi się o "epidemii" autyzmu...

Nie chcę rozpisywać się czym jest autyzm, bo to temat trudny i raczej dla osób zainteresowanych.. mogę napisać, czym jest dla mnie. Z czym mi się kojarzy, co czuję na myśl, że będę pracowała właśnie z autystami.

Jeszcze nigdy nie pracowałam z malutkimi dziećmi. Owszem pracowałam w szkole, ale w gimnazjum. Przez ponad 5 lat pracowałam z niepełnosprawną intelektualnie młodzieżą i dorosłymi. Skaczę na główkę. Boję się.

Na szczęście nie jestem sama. Jest nas kilka. Osób, które jeszcze nie wiedzą tak naprawdę co je czeka. Mieliśmy okazję poznać kilkoro z "naszych dzieci" podczas spotkania przed świętami. Bardzo się stresowałam. Bałam się jak zareagują dzieciaki na próbę kontaktu. Czy będą agresywne, zdenerwowane, czy uda się cokolwiek od nich wyegzekwować i zachęcić do wspólnej zabawy. Było ciężko. Nowe miejsce, spora grupa nowych twarzy, ludzi, z którymi nigdy wcześniej nie miały do czynienia. O przeprowadzeniu zabaw i ćwiczeń, które przygotowałam nie było nawet co śnić! Choć o dziwo, poziom tych dzieciaków i tak był dość wysoki. 

Na spotkaniu były obecne całe rodziny, rodzice, dziadkowie, "nasze dzieci" z siostrami, braćmi. Szczególnie przykre dla mnie było patrzenie, obserwowanie rodzeństw. Zdrowego i autystycznego dziecka. Kiedy spróbowałam popatrzeć w oczy autysty i zaraz potem spotkałam się wzrokiem z jego siostrzyczką uderzyła we mnie głębia i uświadomiłam sobie jaka dzieli ich przepaść i jak smutne jest życie w autystycznym świecie. 

Praca w przedszkolu wymaga od wychowawcy wielkiej kreatywności. Na każdy dzień musimy przygotować kilka aktywności, które pomogą rozwijać różne dziecięce umiejętności. Tu z pomocą, mam nadzieję, przyjdą mi koleżanki blogerki. Chętnie odwiedzę jakieś blogi na temat zabaw z dziećmi itp. - podrzućcie proszę jakieś namiary.

Dzięki Marleno i Agnieszko za pomoc!

Mój M będzie teraz gospodarzył i niańczył Córę. Uzgodniliśmy już i wdrożyliśmy plan Córy

Cisza nocna - 20:00 - 8:00 

I Śniadanie - 9:00 - pierś/mleko

II Śniadanie - 10:00 - kaszka z owocami/mleko 

Drzemka przedpołudniowa - 11:00 - 12:30

Obiad - 13:00 - Zupka/mleko

Podwieczorek - przed 15:00 - pierś/mleko/ciastko

Drzemka popołudniowa - 15:30 - 16:30

Kolacja - 17:30 - pierś/mleko

Wieczorny rytuał - 19:00 - kąpiel, mycie ząbków, zabawa na łóżku, książeczka, pieluszka, pierś o 19:30

Cisza nocna - 20:00 - 8:00

Plan ma pomóc mojemu M w ogarnięciu się i zapanowaniu nad czasem. Godziny są orientacyjne (oprócz drzemek i ciszy nocnej) i mogą ulec drobnym modyfikacjom, bo nie do końca jeszcze znam godziny pracy. Chciałabym karmić Młodą przed wyjściem i zdążyć na obiad.... choć wiem, że będzie to trudne i pewnie raczej się nie uda. W ciągu dnia, kiedy będę w pracy ominie mnie tylko 1 - 2 karmień. Najbardziej martwią mnie poniedziałki i czwartki, bo w te dni mam dodatkowo po pracy próby z Orkiestrą... ale przy "dobrym" wietrze wszystko się uda! 

Od kilku dni przyuczamy Hanię do samodzielnego zasypiania i idzie jej coraz lepiej. Dziś było trudniej, bo została sama z Tatusiem w domu i ponoć nie chciała zasnąć. Drzemki z tego powodu były krótsze. Myślałam, że łatwiej dzięki temu uśnie wieczorem, ale niestety tak nie było :( - zasnęła po 40 minutach uspokajania. A jak wygląda nasza "metoda"? No nie do końca tak jak w książce, przyznaję się. Nie mam tak silnej woli, żeby w spokoju wysłuchiwać jak Młoda krzyczy z łóżeczka. 

Ostatnie karmienie staram się zrobić koło 19:30 czyli na pół godziny przed spaniem. Hania długo nie ssie, tak około 10 minut. Tulę ją i troszkę lulam, śpiewam kołysanki. O ustalonej godzinie mówię do niej uspokajająco i wyciszająco, że pora spać, że Niunia Aaaaaa.... odkładam do łóżeczka. Ryk. Przykrywam kocykiem itp. głasiam po główce i wychodzę z sypialni. Drzwi pozostawiam uchylone. Córa troszkę płacze i pokrzykuje. Odczekuję 3-4-5 minut, zależy czy bardzo wrzeszczy. Jak słabo, to czekam 5 minut lub do momentu aż mocniej zawrzeszczy. Najczęściej okazuje się, że stoi w łóżeczku, więc biorę ją i układam z powrotem na poduszce, przykrywam, głasiam, mówię cichutko i Córa się uspokaja. Wychodzę. Krzyk. Znów wracam, aż do momentu kiedy krzyk się wycisza i Hanka śpi. Najczęściej zasypia w pozycji zupełnie odwrotnej do tej, w której ją zostawiłam. Z głową w nogach, na kołderce, z nóżkami w skopanej poduszce. Nie okrywam jej. Mamy ciepło w domu, a wiem, że jakbym tylko weszła do sypialni to się Szkrabka obudzi i historia od nowa. Lament i spacery salon-sypialnia...

W nocy podaję jej pierś około 2:00 - 3:00 i nad ranem, koło 6:00. Na razie nie będę ograniczać tego podawania. Może jak zacznie mnie to męczyć to zacznę jej ograniczać ssanie nocne. Póki co od 24:00 co noc godzinkę lub dwie spędzam z laktatorem w dłoni i robię zapasy do mrożenia ;).

Przypominam o zabawie na facebooku [KLIK]