Przejścia nie ma!

Dziś nie będzie tak lekko. Ale wkurzyłam się i zastosowałam blogo-terapię. Do rzeczy. Jakoś w ostatnich dniach wybraliśmy się we trójkę na spacer. Udaliśmy się w kierunku nowo powstającego osiedla przy ulicy Bluszczowej czy Cyprysowej... nie ważne.

 

Spacer nam się średnio udał, nie mogliśmy niestety przebić się przez postawione wszędzie płoty i płotki. Po co ktoś projektuje te wszystkie bariery? Dlaczego nie może być tak jak na starszych osiedlach (np. LSM czy Kalina) gdzie między blokami można swobodnie spacerować, są drzewa, trawniczki, ławeczki... Tutaj każdy blok otoczony jest płotem. Oczywiście każdy z tych płotów jest inny - jeden ze zwykłej siatki na słupkach metalowych inny bardziej ozdobny, z drutu, są zielone, srebrne, czarne...

Nawet przyszła mi do głowy taka myśl, że te płoty są po to, żeby nikt z obcego bloku nie przyszedł pod nasze okna i nie nas*ał nam tam swoim psem, niech sobie s*a swoim psem pod swoimi oknami! To jedyne wytłumaczenie jakie udało mi się znaleźć.

 

Niby mieszkamy na końcu miasta, jest dużo naturalnej zieleni i ciekawych miejsc, o ukształtowaniu terenu w stanie niezmienionym od lat, z okna w kuchni mojej mamy widać jeszcze skrawki niezagospodarowanych pól w oddali, a jednak nie da się skorzystać z tej całej przyrody. Po prostu nie można nigdzie dojść. O zajechaniu wózkiem z zawartością dziecięcą to w ogóle nie ma co marzyć!

 

Tyle się mówi o znieczulicy społecznej o zanikającej więzi między ludzkiej, o obojętności, o wrogości... Ponoć zaledwie 13% społeczeńtwa wierzy w dobre intencje innych ludzi. Smutne to i niestety zauważalne na każdym kroku. Ale jak ma się budować wspólnota pomiędzy mieszkańcami, jak mają powstawać jakieś więzi sąsiedzkie w takich warunkach? Kiedy odgradza się mieszkańców jednych od drugich jak więźniów? Ktoś powie - „dla bezpieczeństwa”. Oj ja tego nie widzę. Co to dla złodzieja taki płotek. Jak mają Cię okraść to i w strzeżonym blokowisku znajdą sposób, przekupią ciecia, przetną siatkę...

 

I jeszcze kwestia estetyki. Na dość małej przestrzeni zbudowano kilkanaście bloków, każdy inny. Od zgrabnych i kameralnych szeregowców, przez 4 piętrowe kwadraciaki po wysokie kilkupiętrowce... Gdzie tu jakaś logika, gdzie wizja? Bałagan, bałagan, chaos i zamęt.

 

A co ja się czepiam jakichś płotków. Niech sobie stoją. Pewnie. Tylko, że teraz kiedy chcę pójść spacerkiem, z wózeczkiem do koleżanki, która mieszka po drugiej stronie ulicy, za pierwszym rzędem bloków, muszę iść na około, bo na przestrzał się nie da. A jak bym chciała po 21:00 kupić puszkę Karmi w sklepiku Kropka po drugiej stronie ulicy, to też muszę najpierw obejść ileś tam bloków, bo od ulicy sklepik odgrodzono płotem. To ja już prędzej wsiądę w samochód i pojadę do tej koleżanki, a w drodze powrotnej skoczę do reala.