Żabi płacz, koci lament

Martwię się ostatnio i nie wiem co robić. Z tą Hanką. Znowu był płacz i afera na basenie. A tak pięknie ćwiczyła do niedawna. Wchodziła do wody zadowolona i zadowolona wychodziła. A i mama i tata zadowoleni wychodzili. I dumni, że Lala taka żabka, najlepsza z grupy pływaczka. I się skończyło. Teraz tylko żabi płacz i zgrzytanie zębów.

Wściekłam się na nią i na mojego M. Wściekłam się na prowadzącego i w ogóle na cały świat. Że tak wszystko przeciwko mnie zadziałało. Wiem, że niepotrzebne te nerwy, ale co ja mam zrobić kiedy mną tak emocje telepią?? Nie ma na to rady. Przemawiam sobie samej do rozumku w duchu, ale nie zawsze wystarczających argumentów sobie przytaczam - czasem po prostu ze mnie wylezie. Zołz. 

Najgorzej jest ze mną właśnie w takich momentach, kiedy mi na czymś bardzo zależy, a coś się wydarza i nic nie idzie po mojej myśli, całkiem na opak. Tak jak dziś. W czasie dzisiejszych zajęć były robione zdjęcia - podwodne!! Prowadzący przeprowadził krótką, ale intensywną rozgrzewkę i poinstruował jak ustawiać dzieciaki, na jaką głębokość je zanurzać (!) i na jak długo, żeby wyszła fajna fota. Hanka nie słuchała pana bo płakała. Każda aktywność instruktora (np. polewanie główki wodą z konewki lub gąbki) czy nawet zwykłe spojrzenie spod krzaczastych brwi wywoływało u niej spazmy i histeryję. Pana wina!

Myśleliśmy, że może jest głodna, więc na chwilę wyjęłam ją z wody i w pokoiku do pierwszej pomocy  dałam jej cysia. Zamoczyła mi spodnie, bluzkę... po chwili wróciła do wody, ale było już po zdjęciach.

Po basenie pojechaliśmy do koleżanki, która postanowiła podarować nam krzesełko do karmienia Hanki. Mebelek ma swoją historię, ale po drobnym liftingu będzie jak nowy! Dziękujemy Gosiu za podarek! Niniejszym zakończyłam poszukiwania krzesełka i cieszy mnie to ogromnie.

Pojawienie się na świecie Córy zmieniło nie tylko nasze życie, ale i życie Koty. Kota miała swoje 5 minut na blogu dawno temu tutaj i tutaj. Kota, przy raczkującym i biorącym wszystko do buzi niemowlęciu to niestety masa kłopotu, włosów, brudu... Z tego powodu musiała zostać przeniesiona gdzieś, na balkon. 

Prowadzą na niego duże, przeszklone drzwi w salonie, przez które sobie na nas Kota patrzy. Smutno mi, że tam musi mieszkać. Sama. Na zimnie. Martwię się co z nią zrobię jak przyjdzie zima i prawdziwe mrozy...